ANALOGIS
Suatu gejala semula jadi dan mempunyai logik yang tersendiri
Setiap kata dasar dapat diperincikan asal-usul dan makna
ANOMALIS
Bahasa tidak regular dan
Tiada hubungan antara kata dengan alam semula jadi
MONOGENETIK
Beranggapan bahawa bahasa berasal daripada satu sumber, dan kemudian
berpecah kepada beberapa bahasa lain di dunia. Sumber bahasa yang utama
itu dianggap pemberian kudus daripada Tuhan
POLIGENETIK
Beranggapan bahawa sumber kejadian bahasa bukanlah satu tetapi
pelbagai. Dengan kata lain, bahasa diwujudkan oleh pelbagai faktor yang
dipengaruhi pula oleh pelbagai konteks
PENDEKATAN TRADISIONAL
Fasa kedewaan dan kepercayaan
Fasa organis: teori bow-wow, teori pooh-pooh, teori ding-dong, teori yo-he-ho, teori gerak geri, teori muzikal, dan teori kontak
PENDEKATAN MODEN
Faktor fizikal dan psikologikal dalam perkembangan bahasa
PENDEKATAN TRADISIONAL: FASA KEDEWAAN
Pada abad ke-17, seorang ahli filologi Swedia mengatakan bahawa Tuhan
menggunakan bahasa Swedia. Nabi Adam menggunakan bahasa Denmark, dan
naga menggunakan bahasa Perancis.
Bahasa di syurga ialah bahasa Belanda.
Pada abad ke-17, Raja Mesir membuat eksperimen tentang asal-usul bahasa. Bahasa pertama di dunia ialah bahasa Phrygia.
Versi Cina pula mengatakan bahawa Tuhan mengajarkan bahasa manusia melalui seekor kura-kura.
Amaterasu, Tuhan orang Jepun mengajarkan bahasa Jepun.
Nabu, Tuhan orang Babilonia mengajarkan bahasa kepada keturunan mereka.
Brahmana mengajarkan tulisan Hindu.
FASA ORGANIS: TEORI BOW-WOW
Bahasa lahir hasil daripada peniruan bunyi alam semula jadi seperti
salakan anjing atau ciakan burung. Oleh itu, teori ini dikenali juga
dengan nama teori Onomatopia.
Banyak kata yang ditiru langsung daripada bunyi alam, iaitu simbolisme
bunyi. Contoh: kokok, ketak, dentum, wakwak, pitpit, citcak, dentam,
quack, cuckoo, peeuit, splash, sneeze, grunt, bump…
Orang primitif meniru bunyi satwa peliharaan, satwa buruan atau bunyi alam yang didengarnya.
Kata pertama ialah tiruan terhadap hujan, angin, sungai, ombak dan sebagainya.
FASA ORGANIS: TEORI POOH-POOH
Nama pooh-pooh diberi oleh penentang teori Evolusi Darwin.
Bahasa berasal daripada bentuk primitif, iaitu daripada ekspresi emosi sahaja.
Bahasa wujud hasil daripada luahan atau jeritan emosi semula jadi kerana sakit atau seronok.
Udara yang keluar daripada hidung dan mulut akan mengeluarkan bunyi pooh atau pish.
Teori ini tidak menerangkan sifat artikulasi bahasa, dan tidak mengaitkan bunyi bahasa itu dengan lambang.
Seruan merupakan bentuk linguistik yang terawal, iaitu yang berupa panggilan, laungan, ajakan dan anjuran.
FASA ORGANIS: TEORI DING-DONG
Wujud hubungan yang harmoni antara bunyi dengan makna, iaitu bahasa lahir secara alamiah.
Makna terbahagi dua, iaitu makna sosial dan makna linguistik. Makna
linguistik pula terbahagi dua, iaitu makna leksikal dan makna
struktural.
Manusia memiliki kemampuan yang istimewa untuk mengeluarkan ekspresi
ujaran, dan setiap rangsangan luaran yang diterima akan diberi ekspresi
pertuturan.
Ketika ujaran, wujud tiga suasana, iaitu rangsangan penutur, ujaran
(tindak balas penutur dan rangsangan pendengar), dan tindak balas
pendengar.
Teori ini tidak menerangkan apa-apa tentang asal-usul bahasa.
FASA ORGANIS: TEORI YO-HE-HO
Bahasa tercipta daripada bunyi yang dihasilkan oleh sekumpulan manusia ketika bekerjasama melakukan sesuatu.
Bunyi wujud dengan tidak disengajakan akibat penggunaan tenaga dan hembusan udara, seperti mengangkat rumah, pokok, batu…
Ucapan tertentu wujud kerana gerakan otot, dan pita suara bergetar lalu
terciptalah ucapan khusus. Bunyi itu berkembang, dan akhirnya menjadi
kata yang bermakna, seperti bunyi: house, left, angkat…
Konsep bunyi yang dikemukakan dalam teori ini dapat menerangkan kejadian vokal dan konsonan dalam ujaran
Bahasa pertama lahir akibat daripada kegiatan sosial, dan tujuan
utamanya untuk berkomunikasi antara manusia dalam konteks budaya
tertentu.
FASA ORGANIS: TEORI GERAK GERIK
Kewujudan bahasa berasaskan gerak geri satwa, dan masyarakat primitif.
Inimenunjukkan bahawa gerak mendahului pertuturan dalam semua aktiviti
kehidupan.
Pergerakan yang berbeda akan menghasilkan bunyi yang berbeda. Bunyi ini
akhirnya akan menggantikan pergerakan untuk digunakan secara meluas.
Teori ini mengatakan bahawa masyarakat yang semakin maju memerlukan
isyarat yang lebih tepat untuk menyatakan sesuatu. Ini bermakna isyarat
mendahului ujaran.
Dalam beberapa hal, isyarat tidak dapat digunakan, seperti di tempat
gelap atau sedang membawa sesuatu. Oleh itu, mereka memerlukan isyarat
lisan, yang akhirnya berkembang menjadi bahasa.
FASA ORGANIS: TEORI MUZIKAL
Bahasa berasal daripada nyanyian atau bahasa berirama.
Sejarah perkembangan bahasa mempunyai haluan yang sama sejak adanya manusia dan bahasa pada zaman dini.
Bahasa primitif terdiri daripada perkataan atau ungkapan yang panjang, dan menyakitkan rahang apabila membunyikannya.
Bahasa mempunyai jeda muzik/irama yang luas, sejenis nyanyian tanpa
kata, untuk tujuan ekspresi semata-mata, bukannya tujuan komunikasi.
Ekspresi yang paling kuat ialah ekspresi CINTA (suka sekali, sayang
benar, perasaan atau berperasaan)
FASA ORGANIS: TEORI KONTAK
Bahasa wujud daripada keinginan semula jadi manusia untuk berhubung
sesama mereka dalam kehidupan sehari-hari. Oleh itu, bahasa dini ialah
bahawa imperatif, iaitu terdiri daripada perintah, suruhan, arahan,
larangan…
Peringkat kelahiran bahasa:
Bunyi kontak (ekspresi bukan komunikasi)
Jeritan (bersifat komunikatif untuk tujuan
persekitaran bukannya individu, dan tujuan mengawal bahaya)
Panggilan (memenuhi keperluan individu)
Perkataan (fungsi simbolik dan kiasan)
PENDEKATAN MODERN
Mekanisme artikulasi manusia memungkinkan terhasilnya ujaran yang
lengkap. Namun, faktor psikologi juga turut membantu perkembangan
bahasa yang baik dan berkesan.
Kesan psikologi terhadap benda, perkara atau peristiwa dinyatakan dalam
bentuk ujaran. Oleh itu, ujaran ialah hasil kemampuan manusia untuk
mengenal pasti gejala sebagai lambang dan keinginan untuk mengungkapkan
lambang itu dalam pelbagai konteks.
Ahli Antropologi menyimpulkan bahawa manusia dan bahasa berkembang
bersama. Apabila manusia mempunyai kemampuan, menemukan ketrampilan dan
mempergunakan alat, maka mulailah mereka berbicara.
PENDEKATAN MODEN
Ada yang mengatakan bahawa perkembangan bahasa sama seperti bayi yang
berkembang menjadi dewasa. Ucapan bayi akan berkembang menuju
kemantapan dan ketuntasan.
Perkembangan bahasa selari dengan perkembangan budaya dan peradaban.
Ini demikian kerana manusia dianugerahi konsep kebahasaan dan kemampuan
berbahasa, dan dengannya manusia berupaya mengkonsepkan alam sekitar
melalui ujaran yang merupakan penampilan kebahasaannya.
